I run, faster and faster until my breath cannot catch up anymore. My body just drops itself, then and there and I do not care. A green bed of freshly mown grass reliefs my tension and my eyes look upon the blue sky.

Dreaming away in my own ‘lala-land’,… effortless. My mind is rapidly screening itself and I can hear myself think,..loud…and it is not a pleasant feeling. So I decide to pick up my mantra in my head and slowly the noises of my thoughts start to whisper. The sound of the birds gets more of my attention.

My mind opens up the volume of saying my mantra and silence is kicking in! Pure silence…I rest and think of nothing, finally. Reality hits me right in the face, but it is a soft and gentle awakening! A wet tingly gesture of my dog Bear brings me back to life. I get up and laugh at him, he starts to bark and we start running again…

Faster and faster, I open up my lungs to get all the fresh air inside… And I feel happy, I am in love with life!

TRANSLATION IN DUTCH

Ik ren, harder en harder tot ik bijna buiten adem ben. Ik laat mijzelf vallen, gewoon…ik gooi mijn lichaam achterover en laat mijzelf vallen op een donsdeken van een dik gemaaid grasveld. Heerlijk die geur!

De lucht is blauw, wolken walsen voorbij en ik sluit mijn ogen. De dagen woelen door mijn hoofd en de zingende vogels verdwijnen naar de achtergrond. Ik hoor mijn gedachtes zo hard dat ik mijn mantra begin te zeggen in mijn hoofd, harder en harder. Ik zet de volume knop van mijn stille stem helemaal open.

En dan is het stil, eindelijk…Ik hoor enkel de mantra en de vogels in symfonie. Rust, eindelijk zeldzame rust.

Tot een nat gekriebel over mijn gezicht mij weer terug brengt naar de realiteit, het is Beer (mijn hond, geen rare bos kabouter mocht je dat denken). We knuffelen, we spelen, hij blaft en ik lach.

We rennen weer door en ik gooi mijn longen open, lang leve het leven!