What is it with money? We need it to live life, but how much do we need to feel comfortable?  OK, I am going to very honest and blunt about my own situation. I had the privilege to grow up in a family where money was not an issue, although I thought it was not an issue. And I bet you that all the people who attended our parties in the villa thought the same. Meanwhile I did not know that my parents were fighting about the wealth and the luxury. As we grow up our parents become more open & honest about the past. My father told me that the company nearly went bankrupt when I was just a little kid. They had to fight to build the company up again and they succeeded. After my parents got divorced all good things seemed empty. The big house had no soul anymore and sadness was the main energy floating around in the different rooms. My father moved to France, my mother to Spain. My brothers also went abroad and this Rebel decided to stay in Belgium. After my study I felt guilt towards my parents, they invested so much in us as kids to go to University, to live the life we lived and to wear the labeled clothes we had. So I started my own little company because I wanted to show them that I could be successful and pay them back after a while for all the investments they did in me. Long story very short, I did not succeed off course. I thought I would be the young female Richard Branson at only 21 years. Naïve? Well, yeah! But at least I tried 😉 The weird thing is that I was never impressed by big cars, big houses, Gucci or Prada bags & shoes,…no, I just wanted a big bank accountant to feel free of worry and help others where I could. I dreamed of having this kind of ‘Mother Teresa’ place which would focus on the interaction between three generations. There would be a child care for little babies or toddlers and in another part of this special place would be a psychological centre for troubled teenagers and a home for elderly. Creating interaction between the three generations with a team of experts who would guide this centre. But I am not sad that this did not happen! It is good to dream and to have desires. Because where would it end? I interviewed Richard Branson once and I asked him what money cannot buy, what did he still dream of? Well, his answer was a PR talk… he wants to preserve the ocean because 80% of the ocean is unprotected. Honestly? That is a diplomatic answer, but not the answer that I was looking for 😉 I have to admit that when I met my ex-husband I was very touched by the easiness of how he looked at things. He drove a Aston Martin but treated it like any other car. He seemed to have this natural flair with materialism. But he did like everything big, bigger, biggest. And that is where we didn’t match, because the bigger everything got, the bigger my fear began to grow. Even our marriage party was the biggest ever! The romantic idea of a little private beach with just our friends ended up in a real elite circus event with tigers and 80 clowns! I am not kidding! It was huge and it gave me mixed emotions, it became such a big event that I think we lost the romance of just us two. Of just love…it was more an event for the people who attend. But I felt like a princess that day, that I have to admit! And I feel fortunate that I was able to live the way I did until today. And even after my divorce I can say that I am fortunate. Not because of any money, hell no! Our marriage was one big pile of debts. The divorce ended up leaving me with a humongous debt and is very stressful! But slowly the tide is turning and I know that one day I will be free again of financial worry. I learned never to sign any document that ties you to financial responsibilities ever again and I learned that the fear of losing all materialism is very relative. As long as I got my health, I have the world! And that may sound corny, but that is the truth!

TRANSLATION IN DUTCH

Wat is dat toch met geld? We hebben het nodig om te kunnen leven maar tot welke grens? Ok, ik ga heel open en eerlijk zijn over mijn persoonlijke situatie. Vanuit mijn jeugd heb ik het voorrecht gehad om rijkelijk te leven. Mijn ouders lieten niets aan het toeval over en we werden als kinderen in de watten gelegd. Mijn moeder toverde het huis om in een sprookjespark met Sinterklaas en kerstdagen. De verjaardagen leken wel op feesten van prinsen en prinsessen. We kwamen niets, maar dan ook niets te kort. Als dochter dacht ik dat mijn ouders bakken met geld hadden, dat er een overvloed was van alles en dat dit nooit zou stoppen. Alle mensen die feesten en partijen bij ons hebben meegemaakt denken er vast precies hetzelfde over. Het kon niet op! Maar wat ik (en de andere mensen) ook niet wisten was dat het een gevecht is geweest voor mijn ouders om zo ver te komen. Mijn vader vertelde mij jaren later dat het bedrijf op punt van faillissement had gestaan. Er is destijds geknokt om er boven op te komen en dat is godzijdank gelukt. Dat mijn ouders hun huwelijk onder druk begon te staan vanwege geld, wist ik ook niet. Zo leer je ‘later als je groot bent’ zoveel meer over het verleden. Het grote huis waar we woonden werd leeg, de ziel van het huis was weg toen mijn ouders gingen scheiden. Alles voelde eenzaam en leeg. Al dat geld klonk hol. Het was ook een beetje vreemd, want ik voelde mij enigszins mede verantwoordelijk voor al dat gedoe. Het was namelijk mijn intentie om na mijn studie ook bakken met geld te verdienen. Enerzijds om mijn ouders zoveel mogelijk terug te betalen van de investering die zij in mij gepompt hadden, maar ook om de wildste plannen van mijzelf mogelijk te maken. Ik ging de wereld veranderen! Ideeën van projecten om generaties dichter bij elkaar te brengen tot het bouwen van scholen in het buitenland passeerde de droomfabriek. Moeder Teresa was er niets bij 😉 Maar als 21 jarig meisje moest ik toch even stevig met mijn tedere voetjes op de grond gezet worden. De realiteit en het leven pakten mij stevig vast en schudde mij behoorlijk wakker. Welke dromen kunnen mensen met geld nu nog hebben denk ik vaak? Zo heb ik ooit het privilege gehad om Sir Branson te interviewen en vroeg hem deze levensvraag. Er werd ruimte gemaakt voor een diplomatisch PR antwoord, deze superman is namelijk bezig om de oceaan te redden. Ja tuurlijk, what else? Het gaat dus om de verschillende perspectieven van mensen denk ik dan. Mijn ex-man is ook zo een mooi voorbeeld, hij heeft een bepaalde nonchalance met het materialisme. Hij flirt ermee! De dag dat ik hem leerde kennen reed hij met een Aston Martin die hij als een gewone auto behandelde. Geen uren poetswerk, integendeel, de grote honden propte hij gewoon moeiteloos in de super bolide. Een krasje meer of minder maakte hem niet uit. Dat vond ik geweldig aan hem! Alleen had hij wel een passie voor groot, groter, grootst. En dat is waar ons schoentje knelde, dat maakte mij doodsbang. Bang om te groot te willen gaan en alles te verliezen. Zelf ons huwelijk was meer dan groots! Zelf zal ik nooit meer een huwelijk meemaken wat zo groot was, hemel! Tijgers en meer dan 80 clowns, het was de ‘talk of the town’ het meest prestigieuze circus huwelijk ooit. Initieel was mij idee om samen naar een strandje te gaan in Italië met enkel familie & vrienden. Romantisch, hippie-achtig. Het was wel de meest intense dag van mijn leven en mij man had ervoor gezorgd dat ik mij een echte prinses voelde. Tijdens de organisatie van het huwelijk werd het meer een event  voor de genodigden, we begonnen de essentie van de echte liefde wat te verliezen tussen al die clowns. Maar het moet mijn ex-man gegeven worden, niets is hem te groot! Elk doel zal hij bereiken, hoe hard hij er ook voor moet beuken, dat maakt hem niet uit! Dat is in mijn ogen een vorm van daadkracht. Nee, ik voel mij bevoorrecht, echt waar! Ondanks alle financiële shit waar ik nu inzit dankzij het groter dan groots huwelijksleven, ben ik toch blij dat ik het heb mogen meemaken. Het heeft mij ook heel veel geleerd! Zo heb ik geleerd dat ik nooit meer documenten zo maar zal tekenen zonder te weten aan welke financiële verplichtingen ik mijzelf verbind. Maar ik heb ook geleerd dat alle dure kleding en sjieke feestjes eigenlijk zo leeg zijn, dat spullen geen echte waarde kennen. Het klinkt als een cliché maar uiteindelijk kan je gezondheid en liefde niet kopen! Dat is de waarheid!