Open brief aan de heer Duchâtelet

Als ex-Burner wil ik de heer Duchâtelet graag bedanken voor de vurige bom die hij onder de materie van de kerncijfers over Burn-out in ons land heeft gelegd.  Als ervaringsdeskundige en consultant op gebied van psychosociale ziektebeelden (in het bijzonder Burn-out & depressie) is de verleiding om vanuit een woede te reageren groot, maar een publiek moddergevecht zal niets uithalen. Laten we de focus houden op wat echt belangrijk is: de aanhoudende groei van dit ziektebeeld.

De tikkende tijdbom van Burn-outs ligt namelijk al veel langer op de loer in België. Uit mededogen en compassie zal ik uw vurige bom wat extra kruid geven… Onze VZW ‘t (h)ART voor iedereen is momenteel een onderzoek gestart naar de nieuwe generatie ‘Burning-boomers’. Ons onderzoek zal de nieuwe generatie jongeren tussen de leeftijd 07 tot 25 jaar zorgvuldig analyseren. De prikkels, de sociale druk is dermate gegroeid dat deze jongeren grotere kans maken op een Burn-out zodra zij zelf de werkvloer betreden.

Maar buiten dat onderzoek ben ik als ervaringsdeskundige curieus naar een bevlogen zakenman als uzelf, welke ervaring heeft u met het psychosociaal ziektebeeld? Welke ervaringen heeft u zelf om vast te stellen dat het vaak ‘fake’ is? Ikzelf zie dat als een indirect compliment, want als ex-Burner en tevens bedrijfscoach kan ik heel goed inschatten wie er een ‘spelletje’ van maakt en een mogelijke diagnose zou faken. Maak u geen zorgen, zij vallen per direct door de mand. Na meer dan honderden gesprekken met potentiële Burners mag ik dat concluderen. Een dergelijke ziekte is bijzonder moeilijk te ‘faken’ tenzij men geen ervaringsdeskundige als gesprekspartner heeft natuurlijk. Dan kan de onwetendheid een grote rol spelen en een verkeerde diagnose het resultaat zijn.

De discussie die u via de media kenbaar maakt over de ziekenkas dewelke aantrekkelijker zou zijn dan de werkloosheidssteun lijkt mij een beetje flauw. Dat vraagteken in onze maatschappij is al veel langer aan de orde en ik ben het wel met u eens dat er aandacht aan geschonken dient te worden. Maar, mijnheer Duchâtelet, het grootste probleem bij een Burner is dat zij zelf de ziekte uit de weg gaan. Het zijn perfectionisten, het zijn mensen met een enorm loyale instelling naar hun werkgever. Burners zijn grenzeloos en willen niets liever dan anderen zo goed mogelijk dienen. Zij schuiven hun eigen belangen altijd klakkeloos naar achteren en die van andere als eerste naar voren.

Uw standpunt over de onwetendheid bij de artsen is helemaal juist. Huisartsen schrijven regelmatig de bekende ‘Haribo-snoepjes’ voor (anti-depressiva) terwijl ik uit ervaring weet dat een effectief en snel herstel enkel kan zonder dit snoepgoed. Waar ik u namens al onze opdrachtgevers dankbaar voor ben is dat u de stof weer flink heeft doen opwaaien rond dit kwetsbare ziektebeeld.

Maar mag ik u echter wel een advies geven? Blijf voorzichtig met dit soort publieke uitspraken meneer Duchâtelet, want het zet kwaad bloed bij mensen die momenteel stevig aan het worstelen zijn met dit monster. Burners zijn zeer kwetsbaar, zij voelen zich maatschappelijk gefaald en willen juist NIET gebruik maken van het systeem, zij willen liever blijven werken uit hun schuldgevoel dat zij ziek zijn. Uw uitspraak kwetst niet alleen deze mensen maar kan ook zorgen voor een bezoekje van het familielid ‘depressie’. Beide ziektebeelden kennen elkaar goed en komen vaak in broederschap.

Dus u ziet, het is meer dan een veronderstelling, u geeft een oordeel en een veroordeling. Dat siert u niet naar mijn (on)bescheiden mening. Wellicht heeft u geen tijd voor een Burn-out?

Ik sluit af met de wetenschap dat u er ook geen tijd voor hoeft te hebben want deze ziekte maakt tijd voor u. Dit monster laat niet met zich sollen en geeft al helemaal geen controle uit handen. En als mogelijke controle freak zal u wellicht het vermoeden hebben dat een Burn-out een ‘ver van uw bed show is’ maar ben gewaarschuwd, het monster slaapt onder elk bed.

Met hartelijke groeten, Willemijn van Dommelen, www.PinkRebelCompany.com