We all feel a little shitty once in a while, and guess what…. It’s actually a good sign! Yep, you know why? Well, the fact is that sadness makes you feel what it important in life. Yeah, OK, I can hear you think ‘Oh, come on,…like I did not know that myself!’. True, I know you know, BUT it also gives you the motivation to ‘replace’ the emotional pain with a meanigful action. This can be seen as very broad, let’s say you lost a friend who had cancer. The professors always see a motivational reaction of people who lost someone to take action and create a charity around the illness of the deceased. So, in most cases it can lead to feed other’s with usefull information and creates a sence of solidarity.
There is just one little problem with feeling deeply sad… If you don’t give yourself the space to work your shit out and cry like a baby, you will get hunted by demons! The (so called) demons will push you down and give you more of what you don’t want. And the more you reject the feeling of pain inside you, the more you attract. So,..what have we learned today on the Pink Rebel Blog?
- It’s OK to feel pain or to feel sad
- Cry your eyeballs out and talk about it
- Build a community to do something about the subject that made you sad in the first place. Turn it around
- As a Rebel I can tell you that this remedy always works,…if you feel sad DANCE!
TRANSLATION IN DUTCH
Dik verdriet, we kennen het allemaal en we verafschuwen het ook allemaal. Zeker deze Rebel, ik ben echt een ‘sucker’ als het op verdriet aankomt. Horror gewoon, mijn innerlijke kind komt dan naar boven en gilt alles en iedereen bij elkaar. Het gesnotter is te vergelijken met zo een kleine kleuter die haar zin niet krijgt, ….en dan maal 12. Echt! Het is verschrikkelijk. Maar kijk, er is hoop! Want verdriet schijnt hartstikke goed te zijn joh! Ja, echwaar!
Kennelijk zou verdriet ons motiveren om de pijn te verdrinken naar iets ‘goeds’. Het zou een evolutie zijn naar de groei van iets beters. Dus volgens die snode professors die daar uren onderzoek naar gedaan hebben blijkt het iets verrijkends te zijn (nou, in alle eerlijkheid….ik heb hem nog nie hoor, jij?). Volgens die ‘verdriet-Einsteins’ laat het ons beseffen wie en wat echt belangrijk is in ons leven…Say What?! Dus als ik het goed begrijp moeten we eerst verdriet hebben om te begrijpen dat we van iemand houden,…Uuuuhhh, iemand?
Waar ik het dan weer WEL mee eens ben is dat die ‘verdriet-Einstein-meneertjes’ ook beweren dat het ons in beweging zet om over te gaan tot actie. Met andere woorden, het meest voorkomende zijn de verhaallijnen van een persoon die na het verliezen van een dierbaren een stichting opzet om de ziekte te bestrijden waar de allerliefste ziel aan overleden is. Ok, ja daar kan ik mee leven, absoluut!
Volgens ene Riet Fiddelaers zit verdriet nu juist zo diep omdat het zo wezenlijk is voor je en daar heb je dan kennelijk ook echt bij stil te staan. Hij geeft de waarschuwing… en luister goed nu…. Als je niet zou stil zou staan bij de pijn, nou,…dan komt er een soort boemerang effect. Met andere woorden, als je de innerlijke pijn zou bedekken met een dikke deken of een muur dan zou deze op termijn schadelijk kunnen worden. De onverwerkte emoties komen er dan op een later moment uit en dat zou je nieuwe relatie, je nieuwe werk of een nieuwe vriendschap kunnen verknallen…. MMMhhh, ok dan… Ja, dat is deze Rebel ook wel eens overkomen….Damn! Jajaja, ik geef het toe, mijn dikke tranen bleven vaak achter slot en grendel en als ze dan stiekem over mijn bolle wangetjes rolde dan vormde ze om tot kleine beton blokjes. Praten is voor “sissy’s” dacht ik dan. Ja, dikke vinger dus he! Want het heeft mijn leven effectief in de greep gehad, patronen van angst om afgewezen te worden en patronen van zelfverdedigingsmechanismes waren mijn beste buddies. Eerlijk is eerlijk, dat helpt dus ‘geen klote’! Zo, klare taal toch?
Duzzzzz, wat hebben we vandaar geleerd op de Pink Rebel Blog?
- Het is meer dan OK om verdriet te voelen en te beleven tot in je kleine rechter teen
- Dat je dikke tranen lekker moet laten lopen (ook al loopt alles onder, tis OK… JA mannen jullie ook!!!!!)
- Het is een dierbare prestatie om er iets ‘positiefs’ mee te doen en een goed doel op te zetten of in actie over te gaan die je persoonlijke groei kan ondersteunen
- En de laatste,…die krijg je van mij als echte ervarings- rebel! Als je echt verdrietig bent (jajaja, ook weer van toepassing voor jullie mannen,…) DANS! Gooi je lijf lekker los en laat de spanning, het verdriet en de pijn van je afglijden…
Ik geef het toe, ik ben er zo eentje die ze laat rollen bij films…
Well, for me… yep I am a cry baby and proud of it 😉
Ik denk dat mannen die rol spelen omdat ze verwachten van ons dat ze altijd sterk moeten zijn… Zich nooit zwak mogen opstellen….
Real men can cry.
In de Volkskrant van vandaag stond een groot artikel van een geleerde heer die verdriet normaal vindt. Sorry, daar ga ik niet in mee. Verdriet vind ik verdrietig. Maar natuurlijk overkomt het me wel, daarom vind ik niet minder verfoeilijk én vooral voor mezelf heel pijnlijk. Het lucht niks op, integendeel het duwt me nog dieper in zwarte gedachten.