We all want something in life, or in love. But once we have it, we get bored or unsatisfied. We dream of the Maserati car (well I do), the big house, the big love, the big bank account, the big freedom, the big job… But it looks like we are chasing a dream which results in a disappointment once you have it. If we dream about the stuff we don’t have, we tend to idealize it.

In our minds the perfect partner, job, car, furniture is kind of a goal that we want to achieve. Our focus is on getting it! And we also tend to look at what others have and crave it. Why? Because when you have what you want and lose it, you want it back again! But,..yeah… then is too late. And I am also talking about the simple things we already have in life….

How many times do you wake up in the morning and feel grateful that you are alive, that you are healthy, that you have a house, a partner, friends and so much more. We tend to forget what we have! And that brings me to love again. If we meet someone we really like, than we do everything to get them to notice us. Women love men who buy them flowers, take them on a date and really make them believe that they are an exceptional human being. The game of love is very weird if you ask me! My ex husband did it all,……he took me to Venice, wrote poetry, booked the most exclusive hotels and restaurants. There was nothing more that I could wish for. He made me feel like a Princess. But the day the love bubble collapsed there was nothing. No phone call, no text message to say that he missed me, nothing, blank! Are women a trophy case?  Is it about the ego and just winning the game? My heart is confused as is my mind. Can a next lover be trusted? Or am I a disposable trophy case?

As you meet a potential lover, you only see the outside. You do not know which life luggage the person is carrying, which scares the soul is mending. Maybe you are dating a fucked up crazy schizophrenic person! How can you know which soul is in there? It scares the shit out of me! Seriously! Trusting someone, giving your heart & soul for 100% is very scary. Opening up and sharing your deepest secrets can result in a living nightmare. I am in love with love itself, but scared as hell. What to do, what to do?

TRANSLATION IN DUTCH

Wat zijn wij mensen toch rare wezens! We willen allemaal wel wat in het leven of in de liefde. Als we dan eindelijk hebben wat we zo graag wilde raken we verveeld, of zien we niet meer waar we zo hard voor gevochten hebben. Of je nu droomt van een dikke wagen, een groot huis, de liefde van je leven, de ideale carrière of een dikke bankrekening.

Alsof dat al niet erg genoeg is kijken we vaak eerst naar wat anderen hebben, we vergelijken en zeiken. Waarom in hemelsnaam? Maar ‘owee’ als we verliezen wat we hebben,… dan willen we het meteen weer terug! Het blijft een klassieker, maar spijt komt altijd te laat. Laten we even stilstaan bij de kleine dingen in het leven. Sta je wel eens voor de spiegel s’ ochtends en denk je dan ‘wow, wat ben ik dankbaar dat ik gezond ben! Dat ik een huis heb, gezegend ben met mijn vrienden,….’ We neigen te vergeten wat we hebben! Elke dag opnieuw!

Dat brengt mij naadloos bij de liefde. Als je iemand tegenkomt waarvan je denkt ‘amai men botten’ (voor de Nederlanders wil dat zeggen ‘daar wil ik wel een beschuitje mee eten’) dan gooi je alles in de strijd. Vrouwen zijn een makkelijk slachtoffer omdat ze vallen voor de standaard versiertrucs  zoals bloemen, leuke uitstapjes en aandacht, aandacht, aandacht. Het spel van de liefde, ik begrijp er nog steeds geen klote van! Mijn ex man was een voorbeeldige jager. Hij nam mij mee naar Venetië, schreef gedichten, regelde de mooiste hotels, niets was te veel! Ik waande mij een echte prinses.

Tot de dag dat ons sprookje uit was. Niets meer, geen telefoontje, geen smsje, geen serenades onder mijn balkon. Nada, noppes, niets! Zijn vrouwen dan misschien een trofee? Is het een machtsstrijd van het ego of gewoon de kick van het winnen van het spel? Mijn hart en ziel zijn verward. Zou een nieuwe liefde te vertrouwen zijn? Of ben ik gewoon een volgend project dat opgesoupeerd zal worden. Als je een nieuwe liefde leert kennen zie je niet de verwondingen van de ziel. De levensbagage zal niet bij de eerste date op tafel gesmeten worden.

Wie weet zit je met een zwaar manisch depressief persoon je bubbels weg te slurpen. Doodeng vind ik die gedachte, tjezus! Jezelf helemaal bloot geven (en dan bedoel ik niet alleen in bed) is gewoon super gevaarlijk! Want voor je het weet blijkt dat lekkere hapje weer een valkuil te zijn! Ik ben verliefd op de liefde, maar tegelijkertijd voelt het als een te groot risico. Want wat als ik het spel van de liefde weer verlies?