Let’s say you are in a relationship and in this case it really does not matter if you are a hetero, a bisexual, gay or a lesbian…The outcome of the pain and anger of love is the same in the whole wide world. As for my case, I was sleeping with the enemy without even knowing it and not just once! I had several relationships where my partner seemed to be the enemy. There was one relationship where his loose hands called the shots and another who fucked my self esteem up by saying I looked fat and all of that crap. But it did get to me and instead of turning away I invested more energy in the relationship because I thought I was the problem! Talking about food for thought for my shrink, right?! And then when you finally get out of the sticky web that suffocates you, there is emptiness and loneliness. My heart had it share but my divorce kicked in the worst! I am still recovering. Sharing life, thought, tears and happiness is suddenly gone and in my situation he just dropped me like a cold turkey. And it’s not only your dreams that are shattered, but also the fact that the friends who were there all this years take sides and suddenly leave your life as well. Without one goodbye! My ex-husband seemed to be a narcissist and once I saw that I felt scared and stupid. How could I not see that? I learned a lot during the divorce and I am still fighting the demons that conquered my soul & heart. Learning to love another person freaks me out, the healing takes time and as I am very impatient that’s a challenge to! If you have any suggestions than please let me know! I am a Rebel with a (love) cause!
TRANSLATION IN DUTCH
Stel je hebt een relatie en of je dan hetero, biseksueel, homo of lesbo bent…het maakt geen bal uit, want het resultaat blijft hetzelfde. Liefde is een universele wet, dus de diepgang van de pijn die liefde met zich mee kan dragen blijft wereldwijd hetzelfde. In mijn geval heb ik die wet verschillende keren moeten ondergaan. Zonder dat ik het doorhad deelde in mijn leven met partners die in plaats van een prins op het witte paard een rond schietende cowboy te paard bleken te zijn. Zo was er een partner die wat last had van tedere losse handjes en er was er ook eentje die mijn zelfbeeld wist te verwoesten. In plaats van mijn rug te keren bleef ik meer energie pompen in de liefde, want ik dacht dat het probleem vooral bij mij lag. Een behoorlijke boterham voor mijn lieve therapeute die wekelijks alle haren uit de boter van mijn verleden haalt. De momenten dat ik dan eindelijk uit dat web van verstikking kwam bleef ik wanhopig achter. Leegte, pijn en oceanen van verdriet. Mijn hart heeft haar deel gedragen in afgelopen jaren, maar de grote winnaar van de desillusie in de liefde is toch wel mijn echtscheiding. Het is nog maar een jaar geleden dus het blijft een innerlijke strijd. Het delen van je leven, het delen van de gezamenlijke vreugde maar ook de tranen zijn bikkel hard. Het is niet alleen de ‘luddevedu’ die de pijn zo ondragelijk maakt, het zijn ook de gemeenschappelijke vrienden waar de pijn door versterkt wordt. Zonder een afscheid zijn ze gewoon weg, ‘pats’ geen enkele vorm van communicatie, gewoon weg! Mijn ex-man bleek een rasechte narcist te zijn. ‘Je ziet het pas als je door hebt’ zei Johan Cruyff ooit. Dus op het moment van deze gruwelijke vaststelling voelde ik mij stom en angstig. Hoe kon ik dat niet eerder gezien hebben? Tijdens de scheiding met mijn ex-man heb ik veel geleerd, dat wel! Maar dagelijks vecht ik nog tegen de demonen in mijn ziel & hart die deze scheiding hebben veroorzaakt. Het opnieuw durven lief te hebben maakt mij net zo bang als een kind in een spookhuis! Het helen van de ziel heeft tijd nodig, dat weet ik wel…Maar als ongeduldige Rebel is dat knap lastig! Mocht jij nuttige tips hebben, gooi ze dan op de blog! Het is een missie als Rebel om de weg van de liefde te herontdekken, so help me out!
Lieve Willemijn, ik weet dat het zware tijden geweest zijn maar je werkt er hard aan. Blijven doorgaan en laat je ex man los, wat hij allemaal gedaan heeft is banaal, maar dat kwam voor een reden op jouw pad. Hij is jouw probleem niet meer, je hebt nu alleen jouw toekomst nu voor de boeg! Go for it! XXX
Call Pascal(e) and enjoy the law of Pascal(e) by opening your eyes to the world arround you – enjoying more what brings value to YOUR life
– resisting the addiction of beieing with someone
– resisting also the addiction of the need to belong to someone
– occasionaly abuse and let yourself be abused
– go with your senses and shut the ratio down
– do the 31/13 self treat: take a book on a venue/terrace read for 31 mins and look up, the first person that looks back to you: buy him/her a drink and talk for 13 mins: decide during last minute what to do/not to do
– explicitly thank each week the person that brought sunshine to you
– if you cannot resist the resistances: it’s ok, you’re only human
Hallo Pink Rebel, wat een zware en moeilijke periode…echt K*T En dan sta je daar : leeg, verdrietig, kwaad en grfrustreerd. En vraag je je waarschijnlijk af : wie oh wie is dan werkelijk de Ware, de échte Prins??! Bestaat hij eigenlijk wel?? Na elke misgelopen relatie vroeg ik me dat af. Ik zou heel graag willen geloven in liefde en eeuwige trouw tot de dood ons scheidt, en ergens ben ik wel een romantisch ziel, ja. Maar in de loop der jaren, met wat ik heb ervaren of heb gezien/gehoord van de andere relaties rondom mij, besef ik dat het spijtig genoeg vaak niet zo is.
De laatste relatie die was foutgelopen (begin 2009) heeft van mij een harde tante gemaakt op liefdesvlak. Ik ben sinds vier jaar in een nieuwe relatie, met een ander perspectief dan alle vorigen. We leven niet samen, maar zijn wel 5d/7 samen. Ik geniet van de momenten die ik voor mezelf heb en hij ook, maar ik ben ook steeds weer blij om hem terug te zien. Ik denk niet dat ik ooit wil samenwonen met hem, noch met een eventuele andere man. Dit is wat het beste past voor ons en daar zijn we happy mee. Klinkt misschien koud en egoïstisch voor sommigen? Als ik deze situatie uitleg aan mensen, hoor ik nochtans meer en meer dezelfde reacties : Goh, moest ik morgen een nieuwe relatie beginnen, zou ik het ook zo doen!
Alhoewel ik gelukkig ben met m’n ventje, blijft er in mijn achterhoofd nog steeds iets hangen van “morgen kan dit gedaan zijn”. Pessimistisch? Geen vertrouwen? Ik noem dit realistisch !
Ik denk dat dit een soort van muur is die ik de laatste jaren rond mezelf heb gebouwd als “zelfverdediging”.
Wat ik hier allemaal probeer te zeggen is :
– Wees niet bang om “alleen” te zijn en geniet van de momenten met jezelf
– Durf nog te geloven in de Ware Liefde, want er zijn genoeg voorbeelden dat het bestaat
– Niet alle mannen zijn klootzakken (excuse my French!)
– Maar blijf realistisch en laat je niet meeslepen door de eerste de beste die je pad kruist
– En ik geloof ook dat elke persoon die je pad kruist – goed of slecht – je iets bijbrengt. Van elke relatie kan je iets bijleren of leer jij iets bij aan de andere.
Jij bent een straffe Madame die niet bij de pakken blijft zitten. Doe zo voort!!
Ik gun je alles wat je hartje wenst en nog veel meer!
Tot gauw hoop ik!
xox
😉
Liefste Willemijn,
Toen ik je de eerste keer zag op het Winterfeest van ‘t Hart in 2013, had ik geen idee dat je door dezelfde kwelling aan het gaan was als ik… Ik dacht ik ‘Wauw, wat een klassevrouw! Die staat er echt, ze weet van aanpakken, ze lijkt onoverwinnelijk!’ en dat meen ik echt. Ik hoopte stiekem dat ik er na de nodige recuperatietijd ook zo zou staan en dat is nog ‘under construction’ zeg maar 😀
Ik heb mezelf voorgenomen eerst even alleen te leren zijn, terug uit te zoeken wie ik ben, want ook ik ben aan alles beginnen twijfelen en zag m’n goede kanten en sterke punten niet meer… Wat toen een lijdensweg leek (en het uiteraard ook was en nog steeds een beetje is) zie ik nu als een kans die ik gekregen heb om stil te staan bij alles wat je doet en wat je wil in het leven, want ik moet eerlijk zijn, ik denk dat ik de laatste jaren, zonder het op dat moment te beseffen, vooral bezig ben geweest met overleven in plaats van te leven. Nu ben ik daar bewuster mee bezig.
Ik ken veel mensen die na een breuk al heel snel in de armen van een ander vliegen en ik wil daar zeker niet over oordelen, want ja, je weet natuurlijk nooit wie je tegenkomt en zo iemand kan je er misschien ook sneller bovenop helpen, maar mij leek dat niet zo’n goed idee. Eerst even alleen leren zijn en terug een beetje meer in jezelf gaan geloven. Mijn honden hebben ervoor gezorgd dat ik nooit alleen in een kil appartement achterbleef, zij hebben me er door geholpen en daarvoor bedank ik ze nog elke dag. Het is wel dubbel, want daardoor heb ik nog contact met m’n ex, shared custody zeg maar, weet niet of dat op lange termijn haalbaar is… Het is de moeilijke weg om elkaar nog te zien, maar ik doe het uit liefde voor degenen die me zonder het wellicht te beseffen zoveel hebben geholpen en me uit eigen wil nooit in de steek zouden laten, Dus geef die viervoeters van je nog maar eens een dikke knuffel!
xxx
Laten we hiervoor een knuffel / bijpraat woensdag inlassen 🙂 lijve Mijntje…
Er zijn veel gelijklopenden stukjes in ieder van ons leveb, kijk maar naar de lieve comments die hier al staan…mensen die plots verdwijnen,ook al dacht je dat ze Echte vrienden waren…ik ken er alles van …maar heb geleerd dat dat voor een reden was,en karma he, dat eeuwige karma…:-)…laten we snel een woensdag kiezen…xx zie pm van een paar dagen geleden
Pijnlijk herkenbaar. Na 11 maanden desillusies -inderdaad, oude vrienden waar zijn jullie, hufters???- hoeft voor mij liefde niet meer. Ik betrap er me zelfs op dat als een koppeltje elkaar innig zoent aan de tramhalte of perron ik grijnzend denk: ‘Ach meid/jochie, stop daar toch geen energie in. Het is allemaal gebaseerd op leugens’. Bitter, ja. Maar ik heb wel leren alleen te zijn. Nooit gedacht dat ik het hogenhuis cliché: ‘Je kunt eenzamer zijn met twee dan alleen’ zou onderschrijven. Mais bon, dit vroeg je dus niet. Je wil remedies. Eerlijk: ik heb er op dit moment geen enkel. Sorry! Go, madame, go!!
Lieve Willemijn,
Nooit geweten (maar misschien wel vermoed?) dat het leven ook voor jou zo hard is. Je ziet er inderdaad altijd zo onoverwinnelijk uit. Als ik terug denk aan die tijd in je appartementje in Antwerpen, hoe je was. Je was zo veerkrachtig, ik hoop dat je dat nog bent. Wijze Raad over het liefdesleven kan ik niet geven, op dat vlak ben ik altijd gespaard gebleven. Maar blijf zoeken naar de kracht in jezelf. Die is er, dat ben ik zeker. Dikke knuffel.
Lief van je, dank!!! Jouw woorden geven mij kracht! XXX
Beste, ik ben door ongeveer dezelfde hel aan het gaan als jij.. Ik werd bedrogen en belogen door mijn narcistische ex (waar ik 100 keer vertrok om vervolgens 100 keer trug te lopen) moest mijn enige broer op 31-jarige leeftijd afgeven, raakte mijn job kwijt owv de crisis, liet mijn huis en spullen achter om bij mijn ex weg te raken, moest mijn auto inleveren, raakte mijn geld kwijt, mijn icloud werd gehackt met alke gevolgen van dien, ik misgreep me enkele malen aan “foute/gefrustreerde kerels”, werd door twee “so called friends” bestolen en door evenveel op straat gezet nadat ik voor hen het pad wat geeffend had.. Ik heb vaak gedacht aan opgeven maar daar ben ik te sterk voor en heb ik te lang voor gevochten. Ik weet dat ik karakter heb en een positief mens ben met het hart op de juiste plaats en dat is wat me gaande houdt.. “Hope” op anders, op aangenamer, op positiever.. En zolang die hoop er is blijf ik me vastklampen aan elk grassprietje, hoe kort het ook moge zijn.. Ergens daar buiten in de echte wereld ligt het geluk op mij te wachten.. Dat geeft me de kracht om nog maar eens recht te krabbelen en te laten zien wie ik ben en vooral wie ik zeker nooit wil worden..
Ka, wat een hartverscheurend verhaal. Ik hoop oprecht dat het beter gaat met je. We hebben dus quasi op hetzelfde punt gestaan idd. Jeetje, ik heb bewondering voor je optimisme. Hou dat zo!!!! Hopelijk kan je geluk vinden in andere kleine dingen en blijf vooral lief voor jezelf!!!! XXX
Iedereen kan met spek gaan schieten mazr ik heb geleerd om mijn verstand af en toe te laten spreken en houdtvals doel voor ogen dat ik een “goed” mens wil zijn en geen “ego-lover” zoals zovele al zijn. Naast de lijnen durven kleuren noemt ook zoiets, dare to be different.. Ik weet dat ik geen makkelijk mens ben maar ik probeer wel een goed mens te zijn.De voorbije zeven maanden moest ik het zonder inkomen redden omdat mijn ex mijn adres liet schrappen uit onze eigen woning, daardoor leefde ik op de goodwill van een “vriend” en mijn ouders.. Bij de ene onderdak en wat te eten, bij de anderen “zakgeld” wat “echte behoeftes” moest vervangen.. Ik heb nooit anders geweten dan op mezekf te kunnen rekenen, hoewel dat zelfs geregeld onmogelijk was.. En toch.. Nu ik letterlijk en figuurlijk met mezelf geconfronteerd ben geweest en op straat sta zonder job of centen.. Besef ik pas “it’s only after you’ve lost everything that you’re free to do anything”.. En ik hoop dat geen enkel van ons ooit op dit punt moet komen staan..
Al t negatief heeft ook ook iets positiefs! Snap je helemaal maar vooral doorgaan en sterk blijven. X