You know that feeling in your life when you suddenly hit a crossroad while everything was going well? Or at least it felt like it was going pretty good! But than something just hits you in the face, BAM! You feel dizzy and discomfort and want to run…You want to run far, far, away. I felt this way this week, it was a terrible week. I mean,…well,…I learned a lot but still I felt like shit! And I don’t have the feeling that we always have to say or act like we live in ‘lala-land’. Sometimes life is just a bitch! And you want to slap her, HARD! One of the most difficult challenges this week had to do with my lover…Well, not directly with him, but with his adorable son. His son got diagnosed with diabetes and that is heavy as a parent. The feeling that you are not able to protect your child from an ilness like that is just horrible! And I thought we would be able to handle this horror story as a ‘dream team’, but we didn’t… Not at all actually. It made us drift apart in a way… Due to circumstances I was not allowed to visit his son in the hospital which made it really hard to support him and his son. From a distance I tried to do what I could, but I felt disconnected. I felt lost in love and did not know what to do….

So I decided to meditate. A strange thing happened after my meditation, I felt very sad and started to cry. Images of fights with loved ones flashed before my eyes and I felt a pressure on my chest. What the hell was happening? I decided that I needed to get out in the evening and do something fun! I craved for popcorn so I decided to go to the movies and see ‘Wild’! And my god, it was WILD! No, no, no, no sexs this time guys! This screenplay was about a young woman (my age of course) who had some demons of her past that prohibited her to move on in her life and of this new movie was minblowing. It felt like a detox for my brain. Instantly I felt her pain, her grief, her anger…. All of the mixed emotions came together and I started to cry, right there in the cinema. Luckily I had my emo-food in place, ‘hallelujah’ for the inventor of popcorn.

A chronicle of one woman’s 1,100-mile solo hike undertaken as a way to recover from a recent catastrophe. It made my brain talk, it made brain weak and as I left the building I suddendly got it! My whole life I wanted people to see me, I wanted people to be proud of me, like me and most of all,… love me. But nobody really saw me, I was alone! I felt like this moviestar in the movie, I was Reese Whiterspoon hiking alone all my life…. Expect for one person, hell, he could be blind and he would still see me…. My daddio, he always saw me.

And so I felt a relief coming over me… Maybe I have the feeling that my lover does not really see me as I wanted him to see me,… hell,… maybe nobody sees me… But it’s OK because the will, even you! You will see me in al my glory and it will not take long anymore, I am nearly at the end of my hike so you better open your eyes anytime soon now….Because you will see me, heel yeah!

TRANSLATION IN DUTCH

Heb je ook wel eens het gevoel dat je op een keerpunt staat? Maar ik bedoel zo ineens! Want je had eigenlijk het gevoel dat alles wel lekker ging, dat je leven op rolletjes aan het gaan was en toch sta je daar. Zo ging het bij mij deze week…, met mijn ogen wijd open stond ik te staren naar het niets. Het was niet meer zo helder allemaal in mijn hoofd eerder mistig en verdrietig. Er gebeuren soms dingen in het leven die je niet onder controle kan houden of hebben, zo ook deze keer. Mijn Lief zijn zoontje werd opgenomen afgelopen maandag in het ziekenhuis! Niemand wist echt wat er aan de hand was. Vreselijk, vooral voor mijn Lief!

De relatie tussen mijn Lief en zijn ex-vrouw is dermate goed dat ik automatisch overbodig was, dat ‘zeg’ ik eerlijk maar tegelijk is het ook pijnlijk. De dagen die volgde liep ik rusteloos te ijsberen en voelde ik een kloppende pijn in mijn borstkas. Niet uit verdriet voor mijzelf, maar uit verdriet voor dat kleine manneke en verdriet vanwege mijn machteloosheid om mijn Lief te steunen.

Door omstandigheden kon ik die kleine prins ook niet gaan bezoeken in het ziekenhuis, dus de steun op afstand was het enige. Moeilijk, verdomme echt moeilijk! Weet je, ik ben zo een type die dan het liefst aan zo een bed hangt en van een rode neus op mijn snoet tot een verhaaltje overgaat. Alles om die kleine maar wat op te vrolijken, maar ik moest mijn plaats kennen maar tegelijk kende ik mijn plaats niet! Verwarrend en ik voelde mij emotioneel verdwaald.

‘Mediteren Mijn, mediteren, daar word je lekker rustig van!’ Maar tijdens mijn meditatie gebeurde er iets heftigs, heel heftigs! Flitsen van ruzies vlogen voorbij met geliefden en tranen, volle, dikke tranen liepen over mijn wangen. Als een hardcore meditatie dame bleef ik mijn mantra zeggen… Het werkte, de rust kreeg de overspoelde de dikke tranen. Maar ik voelde wel dat er iets was losgekomen en ik zocht meteen naar een plek om te vluchten. Zo een plaats waar alles altijd een beetje dromen is, juist ja,…de bioscoop. Maar welke film?

Wild, ja, ik ben en voelde mij wild! Dus die titel moest het zijn, geen idee eigenlijk waar het precies over zou gaan maar ik zag Reese Whiterspoon in klimschoenen. ‘Sexy madam’ dacht ik, ‘en ze heeft een kort broekje aan, lange benen en stoere schoenen met een overweldigende, zware rugzak. Moet goed zijn, moet gewoon. Plus zo voel ik mij verdomme ook!’. Met de popcorn in de aanslag was ik klaar voor, althans dat dacht ik, want de film was nog niet begonnen of het greep mij bij de keel. ‘Slikken Mijn, die popcorn moet je slikken!’, maar het ging niet! De brok in mijn keel was te groot en ik voelde haar pijn, ik voelde haar verdriet, haar emoties waren de mijne en de tranen deelden we samen….,zij op het witte doek en ik in de zaal (met popcorn thank God!).

De film gaat over een jonge vrouw (dus zeer herkenbaar natuurlijk) die haar trauma’s achter zich wil laten door enkele stevige wandelroutes (incluis bergen, sneeuw, wilde dieren,…) moederziel alleen te trotseren. Het deed mij denken aan het beklimmen van de Kilimanjaro. Door de dikke tranen heen en de overvloedige pocorn werden mijn lachspieren ook aangewakkerd. Heel herkenbaar om zo alleen als een vrouw een tent op te zetten! Hand in hand met het vloeken ging de actrice door! Mevrouw Whiterspoon deed mij dus ook lachen, gelukkig maar!

Bij het verlaten van de film kreeg ik een ingeving! Verdomme, ja! Mijn ogen waren geopend, heel mijn leven was ik zelf ook aan het klimmen! Ik was kennelijk vooral bezig met het klimmen om ergens op een berg te staan waar iedereen mij goed kon zien. Waar iedereen mij kon waarderen om mijn prestaties,.. een mountain top waar iedereen mij lief kon hebben. Alle mensen ‘in love’ met de Pink Rebel, ja,…dat was eigenlijk waar ik al heel mijn leven mee bezig was geweest. Maar niemand zag mij, ik voelde mij altijd alleen… Anders als de andere en vooral echt niet gezien. Buiten beschouwing van mijn vader, man man man, als zouden ze die om te testen even blind maken, nou,….dan zou hij mij nog zien!

Plots kwam er een berusting, een verlossing, want door deze film had ik het door. En ja, je ziet het pas als het door hebt, he! Duzzzz,…. het is OK zo! Want ik weet nu wat mijn echte doel is! Dat jij mij nog niet hebt kunnen zien is niet erg…. Het zal snel veranderen hoor, dus ben maar voorbereid! Open je ogen maar op het juiste moment en je zult mij zien, ooohhh jaaaa,…en hoe! Voorlopig klim ik nog even door, maar het begin van een einde is (letterlijk en figuurlijk) in het zicht! Zie jij wat ik zie en het is….. 😉