As you might know I have been fighting against my depression for over a year now and it is been the toughest ride in my life! Not only the battle against this monster, but also the side effects of the medication seems to be very underestimated by the public. I did not wonder nor did I ask myself what the effects of a ‘Happy Pill’ could cause. The cocktail of medications that the doctor subscribes is being dropped down the throat on his trust and expertise. So you just swallow and swallow without really knowing what is happening to your body. It all comes down to proper guidance and handing out the information that is needed when someone is struggling with a mental illness. Instead of acknowledging the impact of this severe illness the society chooses not to talk about it. More than 60% of the working class who struggled with a burn-out ended up in a depression. The feeling of guilt of staying home and avoiding stress seems to be the biggest problem! Most of the patients feel that they failed in society and they don’t want to give up as they seem to think that they will be labeled as weak and unsuccessful. What we are all forgetting is that nearly all of the heart diseases are caused by extreme and long endurance of our stressful lifestyle .The source of this virus (stress) is caused by covering up the symptoms of burn out & depression. When a friend has an injury  which we can detact with our eyes, than we feel compassion. We feel the need to help this friend because it feels recognizable.  But when it comes to a psychological illness a lot of people do not know what to do! They cannot reflect to this illness of the depressed patient. The feel insecure in supporting their friend. They feel confused because on a good day your friend might look like he is fine. But inside his body (and mind) the monster is slowly eating away the life passion. Off course your friend can behave strong in public places but that is just because he does not want people to see how ‘weak’ he is. YOUR FRIEND is actually helping the direct environment and acting ‘normal’ so that they do not have to feel uncomfortable around him. How ridicules is that, seriously! One of my friends recently asked me how I was doing. I told her the truth, I am doing great! My medication is less, my life energy is coming back and I can feel that deep inside the monster gave up. She did not buy it and even stated that I might be a little bit to optimistic. Not leaving it there, she even said that I might be manic. Well, that was a slap in the face… That I can tell you! But on the other hand, how could I blame her to say something like that? For people who do not know what a depression really is the support is very challenging. So I discussed the frustration with my therapist and decided that I really want to do something about this. We need to inform fellow patients in a proper way and we need to inform the friends & family in a very secure way as well. So I took the liberty of making a list of tips to support someone in your surrounding who might be fighting against the monster. I honestly hope it can help, please spread the word….

Please note that this list is based on my own experiences:

  1. Most of the depressed patients are not very willing to call about their problems, so send a text message once in a while to let the person know that you are there for him/her when they need you. That is sufficient enough
  2. If you are in a dialogue with the patient than it is more helpful to ask about the emotions, what is the toughest issue that the patient is struggling with?
  3. Show your empathy and give the patient the feeling that you are trustworthy and that everything is open for discussion. Do not be judgemental about the mixed emotions that the person can feel, this is a part of the disease
  4. Send flowers or a nice card to support the person who is ill, you would do that when the patient would be in a hospital and it is very appreciated
  5. If the patient has a good day, then support that! Do not react like that is manic, be very kind and talk about the happy feelings that the patient feels at moment. It brings courage!
  6. The simplest things like going for a dinner or attending a party is a very big step for someone with a depression. So just smile, look into the eyes and applaud the strength that the person shows by this small step
  7. Do some research online or read a book about the disease and when you meet up ask if there are certain items that the patient needs support on, check if there is anything you can do the help a little
  8. Do not put any pressure on the patient, but make a ‘fun list’ of stuff you can do together when the patient feels like it. That can vary from a nice dinner at home or going shopping, visiting a Spa or making a nice little trip
  9. Encourage to do some sports, look for a sport that the patient likes! It can even be horseback riding or going to Zumba or for the guys playing squash or any other sport like running together
  10. Last but not least, be understanding if the patient calls off last minute to meet up. It seems weird, but the mixed emotions can make the patient to withdraw at the last minute. Just be a real friend and accept that this can happen

 TRANSLATION IN DUTCH

Zoals je wellicht weet heb ik het laatste jaar gevochten tegen de demonen van het monster dat zichzelf ‘depressie’ mag noemen. Deze immens zware ziekte is niet alleen vaag, maar het blijft sociaal nog steeds een taboe. Men weet niet zo goed wat het nu juist is en men weet al helemaal niet hoe er mee om te gaan. Zeker de directe omgeving van de patiënt tast in het duister. Maar ook de patiënt zelf wordt een beetje aan zijn lot overgelaten. Er bestaat geen duidelijke informatieve begeleiding voor de patiënt. Het slikken van de ‘Happy pillen’ groeit dagelijks in onze maatschappij. Een cocktail van verdovende medicijnen worden aan de lopende band voorgeschreven. Zonder exacte wetenschap slikken de patiënten de pillen maar gretig door hun strot. Geen voorlichting en ook geen nauwkeurige begeleiding worden toegepast en de patiënt worstelt met het monster, dag in, dag uit. Vechten om de lust voor het leven weer op te wekken, vechten om er weer te staan als gezond persoon blijkt veel zwaarder dan men denkt. Uit ervaring is gebleken dat de omgeving het vaak lastiger heeft dan de patiënt zelf om deze ziekte te erkennen. Men moffelt het maar wat weg ‘ ach, je hebt gewoon een slechte dag’ en het echt bespreekbaar maken van dit monster is extreem lastig. Begrijpelijk ook, want deze ziekte kan je niet met het blote oog waarnemen. Wanneer een vriend een gebroken been heeft is het tastbaar en betuigen we in onze maatschappij medeleven. We kunnen immers zien wat er gaande is en vaak hebben we het zelf al eens meegemaakt. Dat maakt het makkelijker om de nodige steun te bieden aan de patiënt. Meer dan 60% van de werkende klasse heeft wel eens te maken gehad met een burn-out die uiteindelijk tot een depressie leidde. Maar vaak kiezen mensen ervoor om de symptomen te onderdrukken, onze maatschappij heeft het immers moeilijk met zo een ondefinieerbare ziekte. Het bizarre is wel dat een gigantisch percentage van de bevolking hart en vaatziekten krijgen door overmatige stress, waarbij burn-out en depressie aan de grondslag blijken te liggen. Daarnaast voelt de patiënt zich vaak zwak om te erkennen dat het lichaam en de geest niet meer optimaal kunnen functioneren. Het geeft de overtuiging dat je het leven niet aankan, dat je faalt. Ogenschijnlijk kan een patiënt zich sterk voordoen met deze ziekte, het dragen van een publiek masker past perfect in ons theatraal levensritme. Zodra een patiënt op een feestje verschijnt en zich conform onze normen ‘normaal’ gedraagt neigen we al snel te denken dat het een ‘dipje’ was en dat de persoon zich wat heeft aangesteld. Maar niets is minder waar, als je vecht tegen een depressie, vecht je ook tegen de normen en waarden van de omgeving. Omdat je al als ‘zwak’ gezien wordt, ga je automatisch een misvormd beeld weergeven van jezelf. Eigenlijk help je op dat moment je directe omgeving meer dan jezelf! Je maakt het makkelijker voor hen om met jouw ziekte om te gaan. Eigenlijk belachelijk natuurlijk! Zo had ik recent een gesprek met een goede vriendin, ze vroeg mij hoe het ging. Daarop antwoordde ik eerlijk dat het erg goed met mij gesteld was. Ze schrok! Het was duidelijk dat zij mij niet geloofde en dat is het moeilijke van dit monster. Want als je dan echt zegt dat het echt goed met je gaat lijken mensen argwaan te tonen. Ze vrezen dat je misschien een toneelstuk speelt om je zwakte wat te camoufleren. Tot mijn grote verbazing bleef het daar niet bij, ze vond dat ik te vrolijk en sterk overkwam en waarschuwde mij voor een terugval. Wat een klap in mij gezicht! Want het was (en is) echt waar! Het monster in mijzelf heeft de strijd opgegeven en op dokters advies heb ik mijn medicatie af kunnen bouwen. De levenskracht begint weer lekker door mijn lichaam te stromen en het is tijd om weer te genieten. Dus een dergelijke reactie van je omgeving is meer dan een domper op je levensvreugde, maar tegelijk ook niet onbegrijpelijk. Want wat kan zij in godsnaam weten over mijn depressie? Uiteindelijk kan je alleen maar over een ziekte meepraten als je het ook zelf ervaren hebt, dus ik besef dat haar reactie  uit een bepaalde onzekerheid kwam. Dat liet allerlei belletjes rinkelen in mijn hoofd! Hoe kan het zijn dat ook de omgeving van de patiënt zo slecht geïnformeerd worden? Jouw omgeving speelt uiteindelijk een zeer essentiële rol in je genezingsproces. Dus na een gesprek met mijn therapeute heb ik besloten om hier wat aan te gaan veranderen! Het is mijn taak als ervaringsdeskundige op dit gebied om andere mede patiënten te helpen, te ondersteunen en te informeren. Daarnaast is het ook belangrijk dat de vrienden & familie de juiste tools krijgen om patiënten te helpen. Om die reden heb ik een lijstje gemaakt met tips voor de directe omgeving van de patiënt, mocht je dus iemand kennen die vandaag de dag nog aan het stoeien is met het monster, dan raad ik je aan deze tips even te lezen. Schroom je niet deze informatie te delen met anderen, samen staan we sterk!

 Misschien wel even nuanceren dat deze lijst op basis van mijn ervaring is opgesteld:

  1. Veel nood aan communicatie heb je niet als je depressief bent, een smsje kan al wonderen doen. Laat gewoon weten dat je er voor haar/hem bent als het nodig is
  2. Mocht je een gesprek hebben met de patiënt dan is het heel prettig om te vragen naar de emoties die er op dat moment spelen, welke emotie weegt die dag het zwaarst door voor hem/haar?
  3. Betuig medeleven en steun hem/haar zoveel als mogelijk, blijf geduldig en begripvol ook als het even niet gaat voor de patiënt en hij/zij een woede aanval krijgt. Dat is niet persoonlijk, dat heeft meer te maken met onopgeloste emoties van het monster
  4. Stuur een bosje bloemen of een leuk kaartje! Dat doet echt wonderen 😉
  5. Als het een dagje heel goed gaat met hem/haar applaudisseer het dan! Sterk het aan! Dat is wat we op zo een moment nodig hebben
  6. Het moeilijkste als je depressief bent zijn sociale evenementen,het kost enorm veel daadkracht om sociaal te zijn. Geef een schouderklopje en een dikke knipoog, laat zien dat je weet dat dit een enorme evolutie is!
  7. Neem de tijd om eens wat te researchen online of koop een boek over depressie. Zo kan je doelgerichte vragen stellen en beter anticiperen op het gedrag
  8. Forceer niets, maar probeer wel te laten zien dat je er mee bezig bent. Zo kan je een ‘fun lijstje’ maken van allerlei leuke dingen die jullie samen kunnen doen zodra de patiënt daar klaar voor is! Een dagje winkelen, een city trip of een andere leuke uitstap
  9. Motiveer het sport gedrag van hem/haar! Dat is echt belangrijk! Ga lekker naar een Zumba les of squashen (voor de mannen onder ons). Alles wat past bij de persoon! Elke week hardlopen doet echt zijn werk!
  10. Deze laatste tip is goud waard! Neem het de patiënt niet kwalijk als jullie hebben afgesproken dat hij/zij op het laatste moment afhaakt. De verwarrende emoties zorgen ervoor dat het plots voelt alsof je de Himalaya moet beklimmen om de deur uit te gaan. Dus toon begrip en blijf geduldig J