Yesterday I was at a birthday party of a dear friend of mine. I did not know a lot of people but luckily I started my first conversation with a funny pregnant woman. Her love story was so catchy that I will devote an article on her later this week. But then another girl got my attention, she looked like a sweet, young angel with long dark hair. Not like a Rebel, but more like the perfect daughter in law. She told me that her boyfriend ended their relationship just a couple of weeks ago. When I asked what caused the breakup, she answered that it had to do with the ‘quarter life crisis’. ‘THE WHAT?!’ And that’s when I asked her to pull up a chair and tell me more details about this weird crisis. I promised that I would do some research by Google and write about it! According to The Boston Globe, the quarter-life crisis occurs in one’s twenties, after entering the “real world”. The conflict associated with young adulthood is the Intimacy vs. Isolation crisis. Common symptoms of a quarter life crisis are often feelings of being “lost, scared, lonely or confused” about what steps to take in order to transition properly into adulthood. So there it is,… this is the answer. This young guy in his young wild years blames it on the crisis, which in his opinion was the reason to leave the beautiful girl behind. He ended their love story in a split second. I could feel her tears screaming to get out, but she strikes me as a tough lady who closes the doors of bedroom and cries herself to sleep. I feel very sorry for her, but also for the guy. Because he is pretty fucking lost if you ask me! So if I understand it correctly, we all have to go through a ‘life crisis’? This case tells us there is the ‘quarter life crisis’, than we have the ‘midlife crisis’ (which most older men use as an excuse to bang their 23 year old assistant from work) but life taught me that there are other brothers and sisters of the life crisisses. So what about you? Do you think we need a life crisis to grow (up)? And what do you do with the experiences after the crisis? As you might know I had some serious life fucking crisisses already, but what can I do with the lessons learned I wonder…

TRANSLATION IN DUTCH

Gisteren was ik op een verjaardag van een dierbare vriendin. Lekker keuvelen in het zonnetje met een glaasje cava die de kater in mijn hoofd langzaam verdoofde. Er waren niet veel mensen die ik kende dus ik liet alles een beetje op zijn beloop gaan. Er zat een zwangere dame naast mij met wie het meteen ‘klikte’. Mijn klassieke vraagstelling zoals ‘waar woon je en wat doe je voor een werk?’, werden hier gewoon klakkeloos overboord gesmeten en het werd meteen een pittig gesprek waar ik later deze week meer over zal schrijven. Maar er was ook een ander ‘vrouwelijk meisje’ die mijn aandacht trok. Ze had geen rebels uiterlijk, maar eerder een zacht, liefelijk snoetje. Zo een engel gezichtje met lange, zwarte lokken die haar gezicht beschermde. Ook zij vertelde mij openlijk over haar relatie, of beter gezegd haar voormalige relatie, want haar lover heeft enkele weken geleden abrupt gezegd dat het over was. Het arme kind had net haar eigen huis opgezegd en al haar meubels verkocht om samen te gaan wonen. De klassieke vraag volgde, waarom? Het antwoord verwarde mijn verdoofde kater! Een ‘quater life crisis’ was het antwoord? WATNOU?! Daar moest ik dan toch het fijne van weten, dus ik vroeg haar om alles eens uit de doeken te doen op de stoel naast mij (nou ja, tegenover mij…, want de andere stoelen waren bezet). Belofte maakt schuld, want ik had gezegd dat ik het ook eens verder zou onderzoeken via mijn grote Google vriend. Dus voor jou mooie, jonge, wulpse vrouw heb ik dat gedaan. En natuurlijk ook voor jou als lezer(es) want we willen allemaal wel iets meer leren over crisissen, toch? Deze crisis van haar ex vriend blijken jongere tussen de 20-30 jaar te overkomen. De stap naar adolescentie heeft zo een impact dat het allerlei psychologische gevolgen met zich mee kan brengen. De angst van het niet weten wat er komen gaat brengt onzekerheid en alles voelt verwarrend. Dat is dan het antwoord waarmee dit mooie meisje het moet doen. Haar hart intussen gebroken en een ‘quater life crisis’ die haar geloof in de liefde heeft verwoest. Haar ogen spraken boekdelen, de tranen zaten onprettig genesteld achter haar mooie knikkers. Ondanks haar frivole uiterlijk leek ze mij wel sterk. Dus haar tranen zullen achter gesloten deuren wellicht de vrijheid krijgen om haar tot slaap te ‘wiegen’ en lieve jij…ik hoop dat het snel stopt voor jou. Persoonlijk denk ik dat jij er veel sterker uit gaat komen, ik leef met je mee. Maar ook voor hem vind ik het erg, deze gast is duidelijk het noorden kwijt (en jou)! Goed, wat hebben we geleerd vandaag? Er is dus kennelijk zoiets als de ‘quater life crisis’ en wie kent de wereldberoemde ‘midlife crisis’ niet? Deze crisis geeft de oudere mannen een aanvaardbaar excuus om dat 23 jarig popje op het werk even door elkaar te rammelen, maar goed, daar hebben we het een andere keer wel weer over! Wat ik mij nu echt afvraag…., bestaat er wel leven zonder een crisis? Moeten we allemaal een crisis ondergaan om te leren groeien? Zoals je misschien wel weet heb ik zelf ook wat watertjes moeten doorzwemmen en daar heb ik ook veel van geleerd. Maar dan? Watnou? Wat doe je dan met die leermomenten? Weet jij het?