Zoals je wellicht weet is het ‘grote-mensen-boek’ van de Pink Rebel in driftig in de maak. Na enkele weken leven als Rebel in Frankrijk rolt deze sabby keynote speaker, trainer, coach, consultant (of hoe je dit gekke beestje ook wil noemen) van haar berg! Maar ze heeft nog enkele dagen (en maanden hoor) om jouw mening er in te vlechten.
Ze wilt namelijk graag weten wat jij mist in alle bestaande boeken die over dit hysterische topic gaan. Want alle psychische ziektebeelden worden vandaag besproken, vooral het ‘hippe’ ziektebeeld Burn-out! Oh en laten we vooral depressie niet vergeten, want men is er over aan het ‘ouwehoeren’ alsof iedereen het meegemaakt heeft of zal meemaken.
Voor zij die echt weten wat het is, hoe het voelt, wat je doormaakt, hoe je vecht,….is dit pure larie en hysterie. Pink Rebel wil het dus brengen vanuit een eigen overlevingstocht maar ook vanuit de wetenschap en praktijk. Dus jouw mening telt! Bekijk het filmpje even en geef je reactie in de comment-box op deze Pin Rebel Blog! Yes YOU can!
Ik ben ook wel voor die film! Verder denk ik dat je genoeg stof hebt na het verslaan van je eigen monsters 😉
Jij tips nodig? Nu ja, dan zeker voor de omgeving, hoe zij ermee moeten omgaan. Blijft moeilijk
Djuh, lastig… denk meer over medicijnen
Wat over intimiteit, medicijnen, libido etc Daar kan ik weinig over vinden…
Oh hemel, zoveel er is zoveel… Ik zou je honderden vragen kunnen sturen… Ik zal je mailen. 😉
Ik zou heel graag een groot stuk over antidepressiva willen terug vinden. De bijwerkingen kan ik overal vinden, maar waarom het zo massaal wordt voorgeschreven en zo slecht voor je is niet echt. Ook zijn de cijfers niet echt duidelijk op het moment. Verder zou ik ook een stukje schrijven over hoe huisdokters er mee zouden moeten omgaan. Frustratie tov betaling aan psychotherapeute/psycholoog die toch echt wel onmisbaar is bij een burnout maar vaak veel te duur. Stuk over transcendentmediatie. Sowieso tips hoe je een burnout kan voorkomen, maar ook hoe er mee om te gaan. En dan niet enkel de burner, maar ook omgeving. Geschiedenis van burnout, waarom jij er een boek over wil schrijven… Evt persoonlijke getuigenissen van burners die je kent? Ik denk nog wel wat verder na hoor, hoop dat je er wat mee bent muts xxx
Great, goede feedback, dikke mercie! Yew we can 😉
Een begripvolle omgeving kent ook zijn grenzen. Naarmate de dagen weken worden en de weken maanden duikt vaak de reactie op dat het nu wel welletjes is geweest… Alleszins zo heb ik mijn burn out toch ervaren. Resultaat: ik ben terug aan het werk maar verre van genezen … Alleen hou ik dat laatste nu voor mezelf…
Super bedankt voor je reply! Ik denk dat dit te maken heeft met de ‘onzichtbaarheid’ van de ziekte! Als je jouw been breekt ziet iedereen het en heeft men er ‘begrip’ voor. Bij ons als Burners vaak niet, ook omdat men het niet kent! Ik hoop toch dat je tijd neemt om te herstellen,… Hoop ook dat je een goede begeleider hebt!!! Jouw kwetsbaarheid kleurt je juist mooi!!! Dus ‘dat laatste’ mag je open en bloot laten zien,… Als de omgeving er vreemde reacties op geeft dan zegt dat eigenlijk veel over hun onwetendheid. Stay wicked!
Zoo moeilijk deze vraag. Middenin dit proces heb je zoooo veel vragen.
Vooral, elke zoektocht is anders. Voor iedereen ligt het antwoord elders. Wat maakt dat je onderweg vaak de moed verliest. Hoe ga je daar weer telkens mee om.
Heel veel succes lieve Rebel voor de inzet en passie.
Dikke mercie, als je nog aan verdere vragen denkt, krabbel ze hier! GRAAG zelfs 😉
Ik hoor het alweer , tijd voor een borrel.
Veel mensen met een depressie zijn natuurlijk een meester in het verborgen houden van hun duistere state of mind. Een kennis van me heeft uiteindelijk zijn depressie niet kunnen overwinnen. Na verschillende opnames in een kliniek dacht iedereen dat het beter met hem ging. Juist toen heeft hij gelegenheid gezien zijn eigen leven te nemen. Dit leverde natuurlijk veel onbegrip en zelfverwijt op bij zijn directe omgeving. Hoe hebben we dat niet aan kunnen zien komen? Wat echter voor de achterblijvers een grote troost was, was het feit dat hij een dagboek bijhield. Dat was aanvankelijk onderdeel van zijn therapie, maar dat heeft hij doorgezet na het ontslag uit de kliniek. Hierdoor kon achteraf zijn familie veel beter omgaan met het verdriet van het verlies. Opmerkelijk was dat zijn familie tijdens de uitvaart de laatste paar dagen uit zijn leven voorgelezen heeft uit het dagboek. Hierdoor werden heel veel “waarom” vragen beantwoordt, ook voor de massaal aanwezigen in de kerk. Dus zoals al eerder genoemd, wellicht vanuit jouw eigen ervaring aandacht voor hoe je als patient verwacht dat je omgeving er mee om zou moeten gaan. Dat zorgen van familie en vrienden gaan over jouw welzijn en geen bemoeizucht zijn. Uit eigen ervaring weet ik echter ook dat het een averechts effect kan hebben, en de goedbedoelde bemoeienis juist (meer) afstand creëert. Vaak ook omdat de oorzaak van een depressie in de relationele sfeer kan liggen.
Ikzelf heb nooit zo’n dagboek bijgehouden, maar kan me voorstellen dat, ook na het overwinnen van een depressie het voor de omgeving heel waardevol kan zijn via een dagboek inzicht te krijgen in de gedachtenkronkels van hun geliefde. Wellicht dat dit kan helpen bij het signaleren van een mogelijke terugval, voor zowel de patient als de omgeving, en kan er op tijd over worden gesproken.
Wauw, zeer verrijkend! Bedankt voor je oprechte feedback, zeer waardevol!
Anytime Rebelleke 😉