Vandaag weer eens een blogpost uit de losse pols. Geen analyses, niet (echt) doordacht, maar op zijn ‘Pink Rebels’. Misschien krijg ik nu heel veel vooroordelen, veroordelingen of zelfs een oordeel dat ik zwak ben? Dat ik niet slim genoeg ben? Dat ik achterlijk ben om dit zomaar op het internet te zwieren? Dat ik niet zelfstandig genoeg ben om dit zelf te beslissen? Dat ik afhankelijk ben van anderen? Ik weet het niet, maar toch voelt het OK om dit te delen…Ik zit namelijk te tobben met een zakelijk vraagstuk en wil graag jouw mening. Als ondernemer blijf je altijd ‘onderweg’ (als mens in het dagelijkse leven natuurlijk ook).

We blijven zoeken als mens, we blijven doortastend analyseren als ondernemer en als werknemer blijven we het beste van onszelf geven…Maar we zijn ook allemaal op zoek naar de ‘sleutel’ van onze eigen geluk. Omdat ik dol ben op het kinderlijke in onszelf blijf ik mij altijd kwetsbaar opstellen (hoe gevaarlijk dat ook is in onze maatschappij)!

Dus vandaag voel ik de drang om dit krachtige vraagstuk met jou te delen. Mijn bedrijf is nu amper 8 maanden intensief met non-conformistische coaching bezig en godzijdank met knallende resultaten!!! Samen met mijn team hebben we tientallen cliënten met Burn-out binnen een mum van tijd weer in hun kracht gezet. De ‘Pink Rebel Burners Cocktail’ zorgt voor vuurwerk bij onze cliënten en daar zijn we verdomd trots op! Bedrijven vinden langzaam hun weg naar ons en de particulieren cliënten stromen binnen. Pink Rebel Revolution (PRR-Consultancy) begint als een lopend vuurtje te branden (ik weet het, leuke woordspeling 🙂 ).

Intussen zijn we een jaartje verder en vraagt Pink Rebel Revolution(.com) voor een dorstige groei. Groeien in mensen, middelen en rebelse methodes. Je hoeft geen Einstein te zijn om het besef te hebben dat dit geld, tijd & energie kost. Je kunt het een beetje vergelijken met de Bermuda driehoek, want deze drie componenten werken vaak als water en vuur. Nu komt het,…

Als klein meisje heb ik een bedrijf opgestart om mensen te helpen. Dat bedrijf is gefundeerd met (tot op heden) eigen financiële middelen. Want de bankinstellingen geloven helaas niet in starters in België, ze ondermijnen het ondernemerschap (ik noem geen namen van banken,… maar denk hier vooral aan die met de blauwe letters en de slagzin ‘want praten werkt’,…yeah right…my a**).

Je krijgt een kopje koffie met soms een koekje en een gezellige babbel. De bankdirecteur gelooft in jou en jij zakt door je hoeven voor de torenhoge rentes omdat er vertrouwen is. Oh, en je hebt elke vorm van lening en krediet binnen de week. Welkom in Lala-land! Want zelfs na de aankoop van mijn slagroomkasteel (waar werkelijk al mijn centjes veilig in bakstenen omgetoverd zijn) is er geen enkele bankinstelling die je steunt. Reden? Goh, die krijg je niet, want het is uit handen van de bankdirecteur. Huh? Yep, want in tegenstelling tot wat je zou denken hebben die gewoonweg niets te zeggen! De ‘expert’ die jouw verhaal niet kent, die jouw passie niet voelt…..,krijgt het dossier in zijn/haar handen. Dus die tikt even wat cijfers in en zegt ijskoud ‘nee’. Maar waarom?????

Goed, na behoorlijk wat onderzoek, graven, bellen, mailen en door de brievenbus weer terug naar binnen kruipen hebben we wat feedback links en rechts gekregen. Rode draad van het verhaal (of beter gezegd de pink line in the story)? Als gescheiden vrouw die zelfstandige is met een recente hypotheek kom ik niet in aanmerking. Dat ik zelf meerdere Burn-outs heb overleefd en depressies maakt mij ook niet populair bij een ‘expert’. Ik woon bij de experts in een vakje waar ik afgeschreven ben. Bottomline, ik kan dus geen krediet krijgen. Of dit mij boos, verdrietig en gefrustreerd maakt? Wat denk jezelf? Mijn ‘Rocky’-gehalte komt wel sterk opspelen! Want opgeven staat niet in mijn rebelse Bijbel.

Maar om toch door te kunnen blijven groeien moet ik investeren. Software pakketten die opgebouwd moeten worden voor onze database, boekhouding en marketingdoeleinden tot aanwerven van meer teamleden. Dus sprak iemand mij aan over ‘Crowd-funding’. Ik had er ergens vaag van gehoord maar het zijn dan weer van die vaktermen die overgewaaid zijn vanuit de US, tja en daar hangt dan altijd een gevoel aan vast van; ‘jajajaja, over 100 jaar zal dat wel zijn laatste weg wel vinden naar België’. Want laten we eerlijk zijn ‘wat de boer niet kent,…’ juist, zeker op Vlaamse bodem.

Toch was ik geboeid en ben ik gaan diepzeeduiken in de wondere wereld van Crowd-funding en van de meest ludieke projecten (restaureren van een schilderij waar ettelijke duizenden euro’s voor werden opgehaald) tot het starten van een project met een robot die bejaarden gezelschap houden, passeerde mijn kinderlijke oogbollen. Het raakt mij, het brengt iets in beweging…. Het idee dat je iets ‘geeft’ aan de maatschappij (ze noemen dit ‘beloning’) in ruil voor een minimale investering in je project, zorgt voor een gemeenschappelijke noemer. Het zorgt ervoor dat je vrienden, familie, kennissen en zelf onbekende mee investeren in jouw droom. Waardoor jouw passie een beetje hun passie kan worden! Wauw! Dat is nog veel fijner dan een ijskoude bankinstelling!!!

Dus,….wat zal ik doen? Zal ik in dit wilde, rebelse avontuur durven stappen? Mijn enthousiasme is aan het kriebelen, ik voel het kietelen tot aan mijn kleine linker teen…. Want hoe leuk zou het zijn als wij samen een mooi bedrijf verder kunnen laten groeien waardoor we andere mensen weer kunnen helpen!!! Zo kleuren we samen de wereld een beetje mooier in, toch????

Stay wicked,

Willemijn van Dommelen